برف (۸۷)

سلام

دیروز برف نو باریدن گرفت در این گرفتگی و آلودگی ، شاید این "امید ِ سپید" بتواند – هرچند اندک – امیدی در دلهامان ایجاد کند که " همه آلودگی ست این ایام".

 

برف                                                                          

برف ِ نو ، برف ِ نو ، سلام ، سلام!

بنشین ، خوش نشسته ای بر بام.

پاکی آوردی – ای امید ِ سپید! –

همه آلودگی ست این ایام.

راه ِ شومی ست می زند مطرب

تلخ واری ست می چکد در جام

اشک واری ست می کشد لبخند

ننگ واری ست می تراشد نام

شنبه چون جمعه ، پار چون پیرار،

نقش ِ هم رنگ می زند رسام.

مرغ ِ شادی به دام گاه آمد

به زمانی که برگسیخته دام!

ره به هموارجای دشت افتاد

ای دریغا که برنیاید گام!

تشنه آن جا به خاک ِ مرگ نشست

کآتش از آب می کند پیغام!

کام ِ ما حاصل ِ آن زمان آمد

که طمع بر گرفته ایم از کام...

خام سوزیم ، الغرض ، بدرود!

تو فرود آی ، برف ِ تازه ، سلام!

ا.بامداد (1338)